ಒರಿಸ್ಸಾ: ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರ ಅರ್ಪಿಸುವ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಪದ್ಮಶ್ರೀ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯ ಪುರಸ್ಕೃತ ಸಾಧಕನೊಬ್ಬ ಇದೀಗ ತಿನ್ನಲು ಆಹಾರವಿಲ್ಲದೆ ಇರುವೆಯ ಮೊಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ತಿಂದು ಜೀವಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಎಂದರೆ ನೀವು ನಂಬಲೇಬೇಕು. ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಸಿಗುವ ಮುನ್ನ ಆತನಿಗೆ ಲಭಿಸುತ್ತಿದ್ದ ದಿನಗೂಲಿ ಕೆಲಸವೂ ಇದೀಗ ಸಿಗದಂತಾಗಿದೆ. ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಪದಕ ಆತನ ಮನೆಯ ಕುರಿಯ ದೊಡ್ಡಿಯ ಮೂಲೆ ಸೇರಿದೆ. “ತಿನ್ನಲು ಒಪ್ಪೊತ್ತು ಅನ್ನವಿಲ್ಲದಾಗ, ಯಾವ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಬಂದರೇನು? ಈ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ನನಗೆ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ”, ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಪದ್ಮಶ್ರಿ ಪುರಸ್ಕೃತ ಆದಿವಾಸಿ ಕೂಲಿ ಕಾರ್ಮಿಕ ದೈತರಿ ನಾಯಕ್.

ಹೌದು ಕೆಲವು ನೈಜ ಘಟನೆಗಳು ಊಹಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದಂತೂ ಸತ್ಯ. ಮೂರು ವರ್ಷದ ಸತತ ಪರಿಶ್ರಮದಿಂದ ಬೆಟ್ಟ ಕಡಿದು 3 ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ನೀರಿನ ಕಾಲುವೆ ನಿರ್ಮಿಸಿ ಪದ್ಮಶ್ರೀ ಪ್ರಶಸ್ತಿಗೆ ಭಾಜನರಾದ 75 ಹರೆಯದ ಬುಡಕಟ್ಟು ಸಮುದಾಯದ ದೈತರಿ ನಾಯಕ್ ಅವರದ್ದು ತೀರಾ ಬಡಕುಟುಂಬ. ಸಂಸಾರ ನಿರ್ವಹಣೆಗಾಗಿ ಇದೀಗ ಇತರ ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಕಸುಬುಗಳಿಗೆ ಮೊರೆ ಹೋಗಿರುವ ಅವರು ತಮಗೆ ಲಭಿಸಿರುವ ಪದ್ಮಶ್ರಿ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ಹಿಂದಿರುಗಿಸಲು ಮುಂದಾಗಿದ್ದಾರೆ.

ಕಾಲುವೆ ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದ ದೈತರಿ ನಾಯಕ್ ಗೆ ಪದ್ಮಶ್ರೀ..

ಬಡ ಬುಡಕಟ್ಟು ರೈತ – ಕೂಲಿ ಕಾರ್ಮಿಕ ದೈತರಿ ನಾಯಕ್ ಒರಿಸ್ಸಾದ ಕೆನೊಝರ್ ಜಿಲ್ಲೆಯ ತಲಬೈತರಾನಿ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ಗೊನಸಿಕಾ ಎಂಬ ಬೆಟ್ಟವನ್ನು 2010ರಿಂದ 2013ರವರೆಗೆ ಸತತ ದೈಹಿಕ ಪರಿಶ್ರಮ ಹಾಕಿ ಕಡಿದು 3 ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ಕಾಲುವೆ ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದರು. ನಾಯಕ್ ಅವರ ಈ ಶ್ರಮದಿಂದ ಆ ಭಾಗದ 100 ಎಕರೆ ಪ್ರದೇಶವು ನೀರಾವರಿ ಭೂಮಿಯಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿತ್ತು ಎಂದರೆ ಅಚ್ಚರಿಯಲ್ಲ.

ನಾಯಕ್ ಯಾವ ಅಪೇಕ್ಷೆಯನ್ನೂ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳದೆ ಮಾಡಿದ್ದ ಈ ಸಮಾಜ ಸೇವೆಯ ಸಾಧನೆಯನ್ನು ಗಮನಿಸಿ ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರದಿಂದ ನೀಡಲ್ಪಡುವ ದೇಶದ ನಾಲ್ಕನೇ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ಗೌರವವಾದ ಪದ್ಮಶ್ರೀ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು 2019ರಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಸಮರ್ಪಿಸಲಾಗಿತ್ತು.

ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಸಿದುಕೊಂಡ ಪ್ರಶಸ್ತಿ 

ಆದರೆ ವಯೋವೃದ್ಧ ನಾಯಕ್ ಅವರ ಈ ಶ್ರಮಕ್ಕಾಗಲೀ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯಿಂದಾಗಲೀ ಅವರ ಬದುಕು ಒಂದು ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಬದಲಾಗಿಲ್ಲ. “ಪದ್ಮಶ್ರೀ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯಿಂದ ನನಗೇನೂ ಪ್ರಯೋಜನವಾಗಿಲ್ಲ. ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಬರುವುದಕ್ಕೂ ಮುನ್ನಾ ನನಗೆ ನಿತ್ಯ ದಿನಗೂಲಿ ಕೆಲಸ ಸಿಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ದೊರೆತ ನನಗೆ ಯಾರೂ ಕೆಲಸ ಕೊಡುತ್ತಿಲ್ಲ. ದಿನಗೂಲಿ ಮಾಡುವುದು ನನ್ನ ಘನತೆಗೆ ಅರ್ಹವಲ್ಲ ಎಂದು ಯಾರೂ ನನಗೆ ಕೆಲಸವನ್ನೇ ಕೊಡುತ್ತಿಲ್ಲ”, ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ನಾಯಕ್.

“ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಸಂದ ನಂತರ ಈದೀಗ ಕೆಲಸವೇ ಇಲ್ಲದ ನಮ್ಮ ಕುಟುಂಬದ ನಿತ್ಯ ಆಹಾರ ಇರುವೆಯ ಮೊಟ್ಟೆ. ಅದನ್ನೇ ತಿಂದು ಜೀವಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ತಂಬಾಕು ಎಲೆಗಳು ಮತ್ತು ಮಾವಿನ ಹಪ್ಪಳಗಳನ್ನು ಮಾರಾಟ ಮಾಡಿ ಬದುಕು ಸವೆಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.”

“ಪ್ರಶಸ್ತಿ ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡಿತು, ಇದರಿಂದ ಎಲ್ಲ ಮೌಲ್ಯಗಳು ಕಳೆದುಹೋಯಿತು. ಆದ್ದರಿಂದ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ಮತ್ತೆ ಹಿಂದುರಿಗಿಸಬೇಕೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದೇನೆ, ಬಹುಶಃ ನಂತರ ನನಗೆ ಕೆಲಸ ನೀಡಬಹುದು”, ಎಂದು ದೈತರಿ ನಾಯಕ್ ನೋವಿನ ನುಡಿಗಳನ್ನಾಡಿದ್ದಾರೆ.

ಕುರಿ ದೊಡ್ಡಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿರುವ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಪದಕ! 

“ನನಗೆ ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರ ಪಿಂಚಣಿಯಡಿ ಮಾಸಿಕ 700 ರೂಪಾಯಿ ದೊರೆಯುತ್ತಿದ್ದು, ಇಷ್ಟು ಹಣದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ದೊಡ್ಡ ಕುಟುಂಬವನ್ನು ಸರಿದೂಗಿಸುವುದು ಬಹಳ ಕಷ್ಟದಾಯಕವಾಗಿದೆ. ಅಲ್ಲದೇ ಇಂದಿರಾ ಆವಾಸ್ ಯೋಜನೆಯಡಿ ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನಾಯಕ್ ಅವರಿಗೆ ಮನೆ ಮಂಜೂರಾಗಿದ್ದರೂ ಮನೆ ಕಾಮಗಾರಿ ಪೂರ್ಣಗೊಳ್ಳದೆ ಹಳೇ ಗುಡಿಸಿಲಿನಲ್ಲೇ ವಾಸಿಸುವಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಎದುರಾಗಿದೆ. ಪ್ರಶಸ್ತಿಯ ಪದಕ ಕುರಿ ದೊಡ್ಡಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬಾರದಂತೆ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ನೇತಾಡುತ್ತಿದೆ” ಎಂದು ನಾಯಕ್ ಹೇಳುವಾಗ, ಅಂತಹ ಬಡ ಬುಡಕಟ್ಟು ಜನರಿಗೆ ಪ್ರಶಸ್ತಿಗಳಿಗಿಂತ ಮಹತ್ವವಾದುದು ಅವರ ದಿನನಿತ್ಯದ ಬದುಕು ಎಂಬುದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತಾರೆ.

“ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರ ರಸ್ತೆ ನಿರ್ಮಿಸುವುದಾಗಿ ಭರವಸೆ ನೀಡಿತ್ತು, ಆದರೆ ನಮ್ಮ ತಂದೆ ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದ ಕಾಲುವೆಗೆ ಭೂ ಸವೆತದಿಂದ ಹಾನಿ ಉಂಟಾಗುವುದನ್ನೂ ಸಹ ಅವರು ತಡೆದಿಲ್ಲ. ತಂದೆ ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದ ಕಾಲುವೆಯನ್ನು ಸಿಮೆಂಟ್ ನಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದರು. ಯಾವುದೇ ಒಂದು ಕೆಲಸವೂ ಆಗಿಲ್ಲ”, ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ನಾಯಕ್ ಪುತ್ರ ಅಲೇಖ್. ಇವರೂ ಕೂಡ ಕೂಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಯೇ ಹೊಟ್ಟೆ ಹೊರೆಯುತ್ತಿರುವುದು.

ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ತನಗೆ ಎಂಥಾ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಬಂದರೂ ತಾನು ಜನರಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಒಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸವನ್ನೂ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿಲ್ಲ. ಕನಿಷ್ಠ ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿನ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನೂ ತನ್ನಿಂದ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿಲ್ಲ ಎಂದು ತನ್ನ ತಂದೆ ಬಹಳ ನೊಂದಿರುವುದಾಗಿ ಅಲೇಖ್ ತಿಳಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಈ ಕುರಿತು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಿರುವ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ವಕ್ತಾರ ಸತ್ಯಪ್ರಕಾಶ್ ನಾಯಕ್, “ಒರಿಸ್ಸಾ ಸರ್ಕಾರ ರೈತರಿಗೆ ನೀಡಿದ್ದ ಭರವಸೆ ಎಂಥಹದ್ದು ಎಂದು ತಿಳಿಯಬೇಕೆಂದರೆ ಇಲ್ಲಿನ ಬುಡಕಟ್ಟು ಜನಾಂಗದ ದುಃಸ್ಥಿತಿ ಕಂಡರೆ ಸಾಕು. ನವೀನ್ ಪಟ್ನಾಯಕ್ ಅವರು ರೈತರಿಗೆ ಕಲಿಯಾ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತಂದರು. ಆದರೆ, ನೀರಾವರಿಗಾಗಿ ಕಾಲುವೆ ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದ ರೈತನಿಗಾಗಿ ಏನನ್ನೂ ಮಾಡದಿರುವುದು ನಿರಾಶದಾಯಕ. ಇದು ಶೋಚನೀಯ” ಎಂದು ಕಿಡಿಕಾರಿದ್ದಾರೆ.

ಕಿಯೋಂಝರ್ ಜಿಲ್ಲಾಧಿಕಾರಿ ಆಶಿಶ್ ಠಾಕ್ರೆ, ನಾಯಕ್ ಜತೆ ಚರ್ಚಿಸಿದ್ದು, ಯಾವ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ಹಿಂದಿರುಗಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ವಿಚಾರಣೆ ನಡೆಸುವುದಾಗಿಯೂ, ಅವರ ಅಸಮಾಧಾನಕ್ಕೆ ಕಾರಣವನ್ನು ಅರಿತು ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಹಿಂದಿರುಗಿಸದಂತೆ ಮನವಿ ಮಾಡುವುದಾಗಿ ತಿಳಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ಅನ್ನವಿಲ್ಲದೆ ಪರದಾಡಲು ಬಿಡುವುದೇ ‘ಸಬ್ ಕಾ ವಿಕಾಸ್’ ಏನು?

ಕಾಡಿ ಬೇಡಿ ಶಿಫಾರಸ್ಸುಗಳನ್ನು ತಂದು ಪ್ರಶಸ್ತಿಗಳನ್ನು ಬಾಚಿಕೊಳ್ಳಲು ನಡೆಸುವ ಹರಸಾಹಸಗಳು ಒಂದು ಕಡೆಯಾದರೆ, ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ಬಯಸದೇ ಬಂದ ಭಾಗ್ಯವೆಂಬಂತೆ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಲಭಿಸಿದರೂ ಅದರಿಂದ ಬದುಕೇ ನಾಶವಾಗುವಂತಹ ದುಃಸ್ಥಿತಿ ನಾಯಕ್ ಅಂತಹವರದ್ದು ! ಬಡತನದ ಬೇಗೆಯಲ್ಲಿ ಬೇಯುತ್ತಾ ಒಪ್ಪೊತ್ತು ಊಟಕ್ಕೂ ಇಲ್ಲದೆ ಇರುವೆ ಮೊಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ತಿಂದು ಬದುಕುವ ಬುಡಕಟ್ಟು ಜನಾಂಗದ ಪದ್ಮಶ್ರೀ ಪುರಸ್ಕೃತರ ಬದುಕಿನ ಸ್ಥಿತಿಗತಿಯತ್ತ ತಿರುಗಿ ನೋಡದ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಅವರು ಕೇವಲ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ವಾಪಸ್ ಮಾಡದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ! ದೈತರಿ ನಾಯಕ್ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಪದ್ಮಶ್ರೀ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಅನ್ನ-ನೀರು-ಮನೆ-ಕೆಲಸ ನೀಡುವಂತಿದ್ದರೆ ಮಾತ್ರ ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಯಾಗುತ್ತದೆಯೇ ಹೊರತು ಅವುಗಳನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಂಡರೆ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಅವರ ಪಾಲಿಗೆ ವಿಷದ ಮುಳ್ಳಾಗುತ್ತದೆ. ಮೋದಿಯವರ ‘ಸಬ್ ಕಾ ಸಾಥ್ – ಸಬ್ ಕಾ ವಿಕಾಸ್ – ಸಬ್ ಕಾ ವಿಶ್ವಾಸ್’ ನೀತಿ ಎಂದರೆ ಪದ್ಮಶ್ರೀ ಪುರಸ್ಕೃತರು ಅನ್ನವಿಲ್ಲದೆ ಪರದಾಡುವುದೇ ಏನು?